Wij willen zelf uitneembare tandprotheses plaatsen.

Congres Tandprothetici

Tandprothetici (tandprothesisten, tandprothesetici, denturisten) van over de hele wereld komen regelmatig samen om over hun job te congresseren. Dat schijnt wel nodig te zijn. In sommige landen verwierven de uitoefenaars van dit beroep een behoorlijk statuut. In andere landen, waaronder België, staan nog nergens.

Belgische tandprothetici/tandprothesisten die aan het congres deelnemen, hopen dat de invloed ervan zal uitstralen. Zij zouden zoals dat in Nederland, Denemarken, Finland, Zwitserland, Canada en nog meer landen het geval is, zelfstandig uitneembare tandprothesen willen plaatsen, en op de wet van 1934 die bepaalt dat alleen tandartsen bevoegd zijn om prothesen in de mond van de patiënt aan te brengen.

“Wij zouden” zeggen zij“ niet alleen beter werk kunnen verrichten dan nu (we moeten het thans stellen met een plaasteren afgietsel, maar bovendien zou de kostprijs met minstens 25% dalen. Want, zoals ook in het rapport-Petit wordt opgemerkt, het is een algemeen bekend feit dat de tandartsen zeer hoge prijzen aanrekenen voor prothesen, die ze dus door een technicus hebben laten maken. Daarbij komt dat, aangezien een prothese maar door het ziekenfonds wordt terugbetaald voor patiënten boven de vijftig jaar of lijdend aan een bepaalde ziekte, heel wat tandartsen zich vrij voelen om dit werk in het zwart te verrichten en ons, technici, verplichten – 70 tot 80 % van het totaal – de prothesen toch zelf plaatsen.

Het is onwettelijk, maar als je weet tegen welke uurlonen wij werken, dan kom je er niet onderuit… Wij, technici, zijn er ons wel van bewust dat een bijscholing nodig is om de prothese goed te plaatsen. Die bijscholing bestaat: in een instituut in Antwerpen of Utrecht kan men na drie jaar opleiding tandprothesist of tandprotheticus worden. De meeste tandtechnici willen zich tot prothesist bijscholen: zeker 70 % onder hen, zoals blijkt uit een enquête. Als prothesist eisen wij dan het recht op om zelf de maat te mogen nemen voor een gebit en dat ook zelf in de mond van de patiënt te plaatsen. De tandtechnici overwegen een campagne om hun eisen kracht bij te zetten.

Voorlopig echter zien ze dit nog niet goed zitten. Ons probleem is dat wij in het geheim moeten ageren. Want zodra sommige tandartsen van één van ons weten dat wij actief voor onze rechten opkomen, trekken ze hun bestellingen terug zodat we gebroodroofd zijn. Op hulp van de vakbonden moeten we niet rekenen: onze groep is te klein (ongeveer 2500 tandtechnici in heel België) om er wat voor te doen. In zijn verslag over de ziekteverzekering raakt koninklijk commissaris Petit dit probleem ook aan. Moeten, vraagt hij, de tandartsen het monopolie van de tandverzorging hebben?